Chorimas amareliñas
bágoas de raios de Sol,
púxovos Deus nas toxeiras
por entremedias de espiñas.
Medrades silvestres, ceibes...
nos bicos dos toxos verdes,
as saraibas non vos tollen
nin vos murchan as raxeiras.
O chega-la Primavera
floriñas pequerrechiñas
sodes sorrisos nos montes
envexa das estreliñas.
Non me espiñe "Sr. Toxo"
se collo as súas chorimas
pois eu xa teño dabondo,
espiñada, a vida miña.
